Op 15 januari gaan we naar Alhambra, een plaats zo’n 130 km van ons huis. Het is een middeleeuws paleis en fort van de Moorse heersers. Later werd het veroverd door de katholieken en gaf Keizer Karel V in 1526 opdracht tot de bouw van een renaissancistisch paleis midden in het Alhambra. Michel heeft van tevoren al kaartjes geregeld om het paleis te kunnen bezichtigen, we moeten er om 14.30 uur zijn. Het hele complex van het Alhambra heeft een oppervlakte van 140.000 m² (zegt google).
Omdat we pas om 14.30 uur het paleis in kunnen willen we vooraf andere delen van Alhambra gaan bekijken. Michel had het plan opgevat om dan de auto bij een kerk in de stad te zetten en dan zo omhoog te lopen naar het paleis en die delen te bekijken. Mooi plan, slechte uitvoering. Het lukt niet om daar te komen en de ene weg is
nog lastiger dan de andere. Alhambra lijkt een onbereikbaar fort: daar is toen al goed over nagedacht… Maar we zijn niet de enige die zo worstelen. Voor ons rijdt een auto die ook steeds moet keren en een andere weg in gaat. Hij stopt en geeft wijzend aan dat we toch die ene steile weg in moeten. Die weg wordt steeds smaller en en smaller en lijkt steeds minder op een doorgaande weg. De auto voor ons rijdt door, wij twijfelen steeds meer. Toch maar even vragen aan iemand op straat. Nee, hier mogen wij niet rijden en zeker niet tegen het verkeer in wat de auto voor ons wel doet. Tobben om weer om te
keren en terug te gaan, op zoek naar de snelweg waar we vandaan kwamen, om dan alsnog de borden Alhambra te volgen. Rond 13 uur komen we daar aan op de parkeerplaats. De ervaring die volgt, was de avontuurlijke rit meer dan waard.
