Vanmorgen eerst een duik in het (koude) buitenzwembad genomen. De zon was ook al op. Op sommige balkons bij het zwembad werd in het zonnetje het kerstontbijt genuttigd. Het koude water went steeds meer en we zwemmen iedere dag een stukje verder.
Na de welverdiende koffie, douche, felicitaties aan ma en bijpraten met Astrid, de stoute schoenen aangetrokken en op pad voor een lange wandeling. Om 11.30 uur vertrokken we en iets voor 16 uur waren we weer terug. Onderweg “het vogelparadijs” bezocht, maar geen ijsvogel dit keer. Toen naar de ooievaarsspotplek, maar ook zij gaven niet thuis. Onderweg daarnaartoe wel een Hop gezien. Wat een beauty is dat. De roodbruine veren en zwart witte banen, prachtig om te zien. Als hij zich bedreigd voelt zet hij zijn kraag op. Geen bedreiging van ons vandaag.
Na een broodje weer op pad. De lucht betrok en voor we het wisten werden we nat. Hmmm, dat was niet beloofd. Camera opbergen en gestaag doorlopen. Mooie luchten en goede temperatuur, maar wel nat. Toen we over een brug liepen zag ik in het water een grote vis. “Mies, kom kijken, wat een knoeperd”. En op hetzelfde moment vloog er een ijsvogel over het water. Dat noemen we geluk!
Het laatste stuk van de wandeling ging over de rotsen en over het strand. Heel veel dode en bijna dode meeuwen. Het beste was er ondertussen bij mij wel van af. Het loopt zwaar op het strand en op de rotsen gaat het ook omhoog en omlaag. Waar we in het begin ruim 5 km per uur liepen, was het nu net aan 4 km / uur. Heerlijk om weer terug te zijn en de steentjes uit de schoenen te kunnen gooien. Niels gebeld en alvast ons toetje (ijsjes) opgegeten. En daarna ook precies op tijd voor de gin tonic!
Hierna ons kerstmaal in elkaar gezet: gebakken aardappelen, gegrilde groenten, zongedroogde tomaten en uien met kogelbiefstuk. Veel te veel, daarom doen we dat morgen nog een keer dunnetjes over.
