De afgelopen twee dagen stonden vooral in het teken van regen. Anders dan in NL kennen ze hier geen buien. Het regent de hele dag en af en toe regent het dan harder of iets zachter. Deze dagen lekker rustig thuis doorgebracht, al lezend, wat werkend etc. Michel zou gisteren zijn lange loop gaan doen, maar toen hij weg wilde gaan leek het er op dat hij letterlijk een signaal van boven kreeg om dit niet te doen. De sluizen van de hemel gingen open en zouden de komende uren niet minder open gaan. Dan maar niet rennen, of in ieder geval geen lange loop.
’s Middags stopte de regen toch opeens en zou het ook even ophouden, waarop Michel besloot om een stukje te gaan rennen. Ik twijfelde of ik nog ging fotograferen, of eerst dat consult ging invoeren… De keuze was snel gemaakt toen Michel appte dat de dam onder stond. En als ik nog over de brug wilde naar de overkant, dat ik dan snel moest komen. Tja, dan laat je alles vallen. Ik moest dat zien. En nu aan jullie laten zien. Het lawaai van het water was oorverdovend, dat bespaar ik jullie.
Ik had nog bedacht om over de rand naar de overkant te gaan. Deze overmoedige bui heb ik maar laten varen. Sanne had me de avond ervoor gevraagd voorzichtig te doen deze laatste dagen en vooral niet te vallen. En een val in dat snel stromende water zou zowel mij, als mijn camera geen goed doen.
