Na in de ochtend wat gewerkt te hebben, gingen we na de lunch op pad. Iets meer dan een half uur rijden, naar Querenca. Regen, regen en nog eens regen. Gelukkig had ik nog snel even de regenjassen in de auto gegooid. Maar in de verte zagen we kleine stukjes blauwe lucht. Toen we op de parkeerplaats kwamen vielen de laatste druppels. Andere automobilisten stapten uit hun auto voor een wandeling. Het zag er naar uit dat ze in hun auto hadden gewacht tot de bui stopte. Uit het feit dat ze aan de wandel gingen, concludeerden wij dat het droog zou blijven.
Je kon zien dat het flink geregend had. flinke plassen overal en het pad was af en toe onderdeel van het riviertje. Toen we ruim over de helft waren kwamen we bij een pad wat geheel onder water stond. Via de struiken en zijkant toch door gaan. Terug gaan is geen optie! Het laatste stukje moesten we over stukjes kei die net boven water stonden. Michel ging eerst en deed het goed, droog over! Ik met camera en tas, hmmmm… als dat maar goed gaat. Ik sloeg zijn advies in de wind, om op een tak te gaan staan. Te glad Mies. Nee, die grote kei, daar ga ik op staan. Nou echt niet, die kantelde meteen en daar stond ik, tot mijn enkels in de drab. Gelukkig niet onderuit, camera droog en wij huilen van de lach.
Onderweg nog allerlei mooie stroompjes, bloemetjes, vergezichten en plantjes gezien. Michel maakte even snel een foto van wat waterdruppels op een blad, met zijn telefoon. Ik vind het by far, de mooiste foto van vandaag. (Het is de laatste foto).
