Donderdagochtend hebben we Ruben en Sharon naar vliegveld Faro gebracht voor hun terugvlucht. Time flies when you’re having fun (Albert Einstein). Thuis wat opgeruimd, in de zon gezeten en koffer gepakt voor onze reis naar Evora, een plaats zo’n 200 km bij ons vandaan landinwaarts (naar het noorden). Toen we 2 jaar geleden in Spanje waren, had Michel een overnachting in een Parador geboekt. Een pousada is eigenlijk een Portugese Parador; een luxe hotel in een statig gebouw zoals bijv. een oud klooster, op een mooie plek. Zo ook de pousada in Evora. Deze ligt midden in de stad, naast de grote kathedraal van Evora en de universiteit. Vrijdag vertrokken we in alle vroegte om via allerlei plaatsen in Evora te komen. Hoe verder weg van de kust, hoe slechter de wegen. Onze eerste tussenstop was Mertola, een dorp hoog boven de rivier. Prachtige vergezichten en een mooie oude kerk met daarbij overblijfselen uit de Romeinse- en Moorse tijd. Nadat de auto voldoende opgeladen was door naar Alquela, een dam. De dam zelf was een groot, lomp gevaarte. Al het water er omheen was prachtig. Het trok ook allerlei dagjesmensen en reizigers met de camper, waaronder een man die ook zijn accordeon had meegenomen en op de parkeerplek speelde. Boven op de dam hoorden we hem nog. Achter in de middag kwamen we aan in Evora. Toen Michel de auto aan de laadpaal zette, kwam er een Belgische man met zijn vrouw in een auto uit 1900. Ook met de auto naar Portugal gekomen. Het leek hem niet handig om met een Tesla naar Portugal te reizen i.v.m. steeds op te moeten laden. Hij moest minstens zo vaak tanken en we vragen ons af of hij op de snelweg kan rijden. Koffer uitgepakt en tijd voor een biertje en een gin tonic in de bar. De gin kwam uit de regio, van een stokerij die vlak bij het kasteel is, waar we zaterdag naar toe wilden.
Dag 2
Zaterdagochtend vroeg op en eerst naar de kathedraal naast ons hotel en naar de Capelo dos Ossos (de botten kapel). Daarna met de auto op pad. Het was al een gedoe om op de parkeerplek achter de pousada te komen, maar dat was niets vergeleken bij het weggaan. We volgden google maps in de Tesla. Ik had er geen lekker gevoel bij, maar Michel zei “als Tesla het aangeeft, kan het”. De straatjes werden smaller en smaller. En toen er ook nog 2 auto’s geparkeerd stonden gingen alle alarmbellen in de auto af. Pfff, zonder kleerscheuren net langs die auto’s en het stoepje van het huis. Zo, nu op naar de doorgaande weg. Tja, was het maar zo een feest. De muren van de huizen sloten steeds dichter om ons heen en de bochten werden steeds krapper en de alarmbellen in de auto gingen steeds luider en luider. Totdat we in een straatje kwamen die zo smal werd dat wij beiden dachten dat dit niet zo maar ging lukken. Ik kreeg acuut last van stress en misselijkheid van de spanning. “Ik moet de auto uit. Straks staan we klem tussen die huizen en kan ik de auto niet uit”. Terug, achteruit, omhoog, door die krappe bochten, langs die 2 auto’s was geen optie. Wat nu? Spiegels inklappen en ik kijken of het paste. Tja ik denk het wel, maar het is echt krap. Michel zegt dat we aan beide kanten nog geen 5 cm hebben, ik geloof hem, maar het lijkt echt te passen. Hij volgde blind mijn aanwijzingen en zonder een kras kwamen we er doorheen. De stress weglachend vervolgden we onze rit, naar de gin tonic. We waren de enige gasten en werden vermaakt door de zoon van de eigenaar. Hij mixte een lekkere Gin voor me. Keuze gemaakt, gin in de achterbak en door naar het kasteel. Een behoorlijk toeristisch kasteel, hoog op een berg.
Zondag 16 januari
Tijd om weer terug naar Albufeira te gaan. Rustig opstarten, spullen pakken, ontbijten en weg. Via een lang zandpad, vol met kuilen, komen we in een park met allerlei menhirs. Voor ons het bewijs dat Asterix en Obelix niet uit Gallië kwamen maar uit Portogallië. In het gebied staan ook allerlei kurk bomen, die grotendeels ontkurk zijn. De laatste tussenstop is in Arraiolos, waar hoog op de berg een oud fort staat, met daar midden op een wit/blauw kerkje.
Wat heb je weer een mooie verhalen verteld en ook zo herkenbaar Jeanet, de smalle straatjes die je tegenkomt en de stress.
Wederom prachtige foto’s.
Ik heb mooie rozenkransen gekocht in het kerkje in Evora. Geniet nogmaals lekker samen. Liefs